Öyle bir zamandan geçiyoruz ki ne yazacagımı, nerden başlayacagımı bilmiyorum. Yazmak zorunda degilim ama öyle boş boş beklemek çaresizce izlemeyede gönlüm razı degil. Sosyal medya hesaplarımdan yazıp yazıp siliyorum. Artık iki kelimeyi de bir araya getirmeye zorlanıyorum.
24 Şehidimizin acısını yaşarken dün ögle saatlerinde memleketin en dogusundan deprem haberi ile sarsıldık. Üzerinden bir saat geçmeden yine 3 şehit 6 yaralı haberi geldi. Hangisine üzülüp hangisini düşünecegimi bilemiyorum.
Son zamanlarda normal geçen bir günümüz yok. Felaket tellallıgı yapmak istemiyorum ama ruhen yoruldugumu/yoruldugumuzu hissediyorum.
Gerek şehitlerimizin gerek depremin yaraları nasıl geçecek, nasıl sarılacak diye kara kara düşünüp üzülüyorum. Ama devletimizin ve milletimizin ele ele oldugunu görünce umutlanıyorum.
Ne diyeyim Mevla dağına göre kar verirmiş. Sabır etmekten ve milletçe birlik olarak acılara göğüs germekten ve güçlü olmaktan başka çaremiz yok.
Şehitlerimize, Van depreminde hayatını kaybeden vatandaşlarımıza Allah'tan rahmet, yaralılara acil şifalar, milletimize başsaglıgı diliyorum.